کتاب نوشداروی طرح ژنریک، مثل صاحب ش چیز عجیب و غریبی است.
من هیچ وقت سید حسن حسینی را از نزدیک ندیدم اما عکس ها و شعرهایش– و حتی یادداشت هایش- را که کنار هم می گذارم، تصور می کنم کلماتی مثل “نیش قلم” و یا “تلخی گزنده ی طنز” را برای او تراشیده اند.
این موشن کامنت -که در پروژه ی “فرزند ایران” درباره اش ساخته اند- به معرفی حیات ادبی اش می پردازد اما من فکر می کنم، روحیات ش در قالب لیست کارنامه اش بیرون نمی آید!