فرهنگ و دانش
کتاب “خانه‌یی برای شب”
کتاب “خانه‌یی برای شب”
نادر ابراهیمی را احتمالا با «آتش بدون دود» می‌شناسید. رمانِ بلندی که در ترکمن صحرا و در قالب سرگذشت چند نسلِ حاصل از عشقِ «گالان و سولماز» دوره ای از تاریخ ایران را روایت می‌کند.
نادر دلبسته‌ی ایران است و این امضا در “خلق کلّیت” و “جزئیات” کارهایش نمایان است.
اولین بار وقتی در صفحه ی آخر یکی از مجموعه داستان های کوتاهش، عناوین فعالیتش را دیدم، از این که در دهه 60 در سپاه و حوزه‌ی علمیه داستان نویسی درس داده است، جاخوردم!
سیبیل چپ گرایانه و یا گرایش‌های دیگر انقلابیِ چپ‌ِ ضد امپریالیستی، مانعی برای حضور او در این جمع ها و دوره ها نبود چون نادر پیش و بیش از هز چیز به ایران گرایش داشت و نمی‌توانست روشنفکری را در دود سیگار تنهایی و “تافته ی جدا بافته بودن” پی بگیرد.
اگر چه من فکر می کنم او در تاریخ ادبیات و روشنفکری…
کتاب نوشداروی طرح ژنریک
کتاب نوشداروی طرح ژنریک، مثل صاحب ش چیز عجیب و غریبی است.
من هیچ وقت سید حسن حسینی را از نزدیک ندیدم اما عکس ها و شعرهایش– و حتی یادداشت هایش- را که کنار هم می گذارم، تصور می کنم کلماتی مثل “نیش قلم” و یا “تلخی گزنده ی طنز” را برای او تراشیده اند.
این موشن کامنت -که در پروژه ی “فرزند ایران” درباره اش ساخته اند- به معرفی حیات ادبی اش می پردازد اما من فکر می کنم، روحیات ش در قالب لیست کارنامه اش بیرون نمی آید!